ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬ ಶ್ರದ್ಧಾವಂತ ಸಿಖ್ ಉನ್ನತ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳು ಮಾಯವಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಚಂಚಲವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ನೋಟದಿಂದ, ಒಬ್ಬ ಶ್ರದ್ಧಾವಂತ ಸಿಖ್ ಬೇರೆಯವರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಇತರ ನೆನಪುಗಳಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತಾನೆ.
ತನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ದೈವಿಕ ಪದದಲ್ಲಿ (ಗುರುವಿನ) ಮುಳುಗಿಸುವುದರಿಂದ, ಅವನು ಇತರ ಎಲ್ಲ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಂದ ವಂಚಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ. (ಅವನು ಇತರ ಎಲ್ಲಾ ನಿರರ್ಥಕ ಮಾತುಕತೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುತ್ತಾನೆ). ಹೀಗಾಗಿ ಅವನ ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ವರ್ಣನೆಗೆ ಮೀರಿದ್ದು.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಕ್ಷಣಿಕ ನೋಟದಿಂದ, ಒಬ್ಬನು ಅವನ ಹೆಸರಿನ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ನಿಧಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸ್ಥಿತಿಯು ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ನೋಡುಗರಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. (105)