ಮನಸ್ಸನ್ನು ದೈವಿಕ ಪದದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಗುರು-ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಅನ್ವೇಷಕ ತನ್ನ ಅಲೆದಾಡುವ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಬಂಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ನಾಮದ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಅವನ ಸ್ಮರಣೆಯನ್ನು ಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ, ಅವನನ್ನು ಉನ್ನತ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಏರಿಸುತ್ತದೆ.
ಸಮುದ್ರ ಮತ್ತು ಅಲೆಗಳು ಒಂದೇ. ಹಾಗೆಯೇ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗುವ ಮೂಲಕ, ಅನುಭವಿಸಿದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅಲೆಗಳು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ಮತ್ತು ಅದ್ಭುತವಾದ ಅನನ್ಯವಾಗಿವೆ. ಗುರು-ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಜನರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಅನುಭವಿಸಲು ಮಾತ್ರ ಸಮರ್ಥರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಗುರು ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶದಿಂದ ನಾಮದ ನಿಧಿಯಂತಹ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಆಭರಣವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತು ಒಮ್ಮೆ ಅವನು ಅದನ್ನು ಪಡೆದ ನಂತರ, ಅವನು ನಾಮ್ ಸಿಮ್ರಾನ್ ಅಭ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ಗುರು ಮತ್ತು ಸಿಖ್ (ಶಿಷ್ಯ) ಸಾಮರಸ್ಯದ ಒಕ್ಕೂಟದಿಂದ ಸಿಖ್ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ದೈವಿಕ ಪದದಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅದು ತನ್ನ ಸ್ವಯಂ ಪರಮಾತ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಏನೆಂದು ಗುರುತಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. (61)