ಪತಂಗದಂತೆ, ಗುರುವಿನ ಆಜ್ಞಾಧಾರಕ ಮಾನವನು ಮನಸ್ಸಿನ ಇತರ ಎಲ್ಲಾ ಏಕಾಗ್ರತೆಗಳನ್ನು ನಷ್ಟವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುವ ಪ್ರತಿಪಾದನೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಂತರ, ದೀಪದ ಬೆಳಕನ್ನು ನೋಡುವಂತೆ (ಪತಂಗದಿಂದ), ಅವನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸುಂದರ ನೋಟವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.
ಜಿಂಕೆಯು ಚಂದಾ ಹೆರ್ಹಾ ಅವರ ಮಾಧುರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಇತರ ಎಲ್ಲಾ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವಂತೆ, ಗುರುಗಳ ಶಿಷ್ಯರು ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆ ಮತ್ತು ಪದಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಅಖಂಡ ಸಂಗೀತದ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಕಪ್ಪು ಜೇನುನೊಣದಂತೆ, ತನ್ನ ಗದ್ದಲದ ನಿಲುವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಕಮಲದಂತಹ ಪಾದಗಳ ಸುಗಂಧದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಮುಳುಗಿಸುತ್ತಾ, ಅವನು ನಾಮದ ಅದ್ಭುತವಾದ ಅಮೃತವನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಾನೆ.
ಹೀಗೆ ಗುರುವಿನ ಶ್ರದ್ಧಾವಂತ ಸಿಖ್ ತನ್ನ ಗುರುವಿನ ದರ್ಶನವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳ ಮಧುರವಾದ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಮತ್ತು ನಾಮ್ ಅಮೃತವನ್ನು (ಅಮೃತದಂತಹ ಭಗವಂತನ ನಾಮ) ಸವಿಯುತ್ತಾ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಆನಂದದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ವಿಸ್ಮಯಕಾರಿ ಮತ್ತು ಪರಮಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ವಿಚಿತ್ರ ದೇವರು.