ಕಬಿತ್ ಸವಾಯೆ ಭಾಯಿ ಗುರುದಾಸ್ ಜಿ

ಪುಟ - 352

ਜਉ ਜਾਨੈ ਅਨੂਪ ਰੂਪ ਦ੍ਰਿਗਨ ਕੈ ਦੇਖੀਅਤ ਲੋਚਨ ਅਛਤ ਅੰਧ ਕਾਹੇ ਤੇ ਨ ਪੇਖਹੀ ।

jau jaanai anoop roop drigan kai dekheeat lochan achhat andh kaahe te na pekhahee |

ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೊಬಗನ್ನು ನಾವು ನೋಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ನಂಬಿದರೆ, ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದ ಕುರುಡನು ಅದೇ ಚಮತ್ಕಾರವನ್ನು ಏಕೆ ಆನಂದಿಸಬಾರದು?

ਜਉ ਜਾਨੈ ਸਬਦੁ ਰਸ ਰਸਨਾ ਬਖਾਨੀਅਤ ਜਿਹਬਾ ਅਛਤ ਕਤ ਗੁੰਗ ਨ ਸਰੇਖ ਹੀ ।

jau jaanai sabad ras rasanaa bakhaaneeat jihabaa achhat kat gung na sarekh hee |

ನಮ್ಮ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ನಾವು ಸಿಹಿ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ನಾವು ನಂಬಿದರೆ, ಮೂಕನು ತನ್ನ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಏಕೆ ಮಾತನಾಡಬಾರದು?

ਜਉਪੈ ਜਾਨੇ ਰਾਗ ਨਾਦ ਸੁਨੀਅਤ ਸ੍ਰਵਨ ਕੈ ਸ੍ਰਵਨ ਸਹਤ ਕਿਉ ਬਹਰੋ ਬਿਸੇਖ ਹੀ ।

jaupai jaane raag naad suneeat sravan kai sravan sahat kiau baharo bisekh hee |

ಕಿವಿಗಳಿಂದಾಗಿ ನಾವು ಮಧುರವಾದ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೆ, ಕಿವುಡ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತನ್ನ ಕಿವಿಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಏಕೆ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ?

ਨੈਨ ਜਿਹਬਾ ਸ੍ਰਵਨ ਕੋ ਨ ਕਛੂਐ ਬਸਾਇ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸੋ ਅਲਖ ਅਲੇਖ ਹੀ ।੩੫੨।

nain jihabaa sravan ko na kachhooaai basaae sabad surat so alakh alekh hee |352|

ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಕಣ್ಣುಗಳು, ನಾಲಿಗೆ ಮತ್ತು ಕಿವಿಗಳು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ. ಪದಗಳೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಒಕ್ಕೂಟವು ಮಾತ್ರ ನಾವು ನೋಡುವ, ಮಾತನಾಡುವ ಅಥವಾ ಕೇಳುವದನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಅಥವಾ ಆನಂದಿಸಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರಿಯುವುದಕ್ಕೂ ಇದು ಸತ್ಯ. ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮುಳುಗಿಸುವುದು

ಸೂಚಿ (1 - 675)

ಕಬಿತ್ ಸವಯ್ಯೆ ಪುಟ: 1 - 675