ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ನಾಮದ ಅಮೃತದಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದ ಗುರು-ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಶಿಷ್ಯರ ಸ್ಥಿತಿಯು ಲೌಕಿಕ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆಯಿಂದ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ತಿರುಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣದ ಚಕ್ರ, ಅಹಂ ಮತ್ತು ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತದೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಅಮೃತದಂತಹ ನಾಮವನ್ನು ಸದಾ ಸವಿಯುತ್ತಿರುವ ಇಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಲೌಕಿಕ ಜೀವಿಗಳಿಂದ ಪಾವನರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಮರ್ತ್ಯ ಜೀವಿಗಳು ಅಮರರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಕೆಟ್ಟ ತಳಿ ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ಸ್ಥಾನಮಾನದಿಂದ ಉದಾತ್ತ ಮತ್ತು ಯೋಗ್ಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗುತ್ತಾರೆ.
ನಾಮ್ ಅಮೃತವನ್ನು ನೀಡುವ ಆನಂದವು ದುರಾಸೆಯ ಮತ್ತು ದುರಾಸೆಯ ಜನರನ್ನು ಶುದ್ಧ ಮತ್ತು ಯೋಗ್ಯ ಜೀವಿಗಳಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತದೆ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವುದರಿಂದ ಅವರನ್ನು ಅಸ್ಪೃಶ್ಯರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಲೌಕಿಕ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನಿಂದ ಸಿಖ್ನ ದೀಕ್ಷೆಯೊಂದಿಗೆ, ಅವನ ಮಾಯಾ (ಮಮನ್) ಬಂಧವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವನು ಅದರಿಂದ ಉದಾಸೀನನಾಗುತ್ತಾನೆ. ನಾಮ್ ಸಿಮ್ರಾನ್ ಅಭ್ಯಾಸವು ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಭೀತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೇಮ-ಮೃತದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಮುಳುಗಿಸುತ್ತದೆ. (182)