നാമത്തിൻ്റെ അമൃതം കൊണ്ട് യഥാർത്ഥ ഗുരു അനുഗ്രഹിച്ച ഗുരുബോധമുള്ള ശിഷ്യരുടെ അവസ്ഥ ലൗകിക ഇടപെടലുകളിൽ നിന്ന് വിപരീതമായി മാറുന്നു, ജനന-മരണ ചക്രം, അഹം, ആസക്തി എന്നിവയിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുന്നു.
സത്യഗുരുവിൻ്റെ അമൃതം പോലെ നാമം എന്നും ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അത്തരക്കാർ ലൗകിക ജീവികളിൽ നിന്ന് പുണ്യവാന്മാരാകുന്നു. മർത്യജീവികൾ അനശ്വരരാകുന്നു. അവർ അവരുടെ മോശം പ്രജനനത്തിൽ നിന്നും താഴ്ന്ന പദവിയിൽ നിന്നും കുലീനരും യോഗ്യരുമായി മാറുന്നു.
നാം അമൃത് നൽകുന്ന ആനന്ദം അത്യാഗ്രഹികളെയും അത്യാഗ്രഹികളെയും ശുദ്ധരും യോഗ്യരുമായി മാറ്റുന്നു. ലോകത്തിൽ ജീവിക്കുന്നത് അവരെ തൊട്ടുകൂടാത്തവരും ലൗകിക ആകർഷണങ്ങളാൽ ബാധിക്കപ്പെടാത്തവരുമാക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു ഒരു സിഖുകാരൻ്റെ ദീക്ഷയോടെ, അവൻ്റെ മായയുടെ (മാമോൻ) അടിമത്തം അറ്റുപോകുന്നു. അവൻ അതിൽ നിസ്സംഗനാകുന്നു. നാം സിമ്രൻ എന്ന പ്രയോഗം ഒരു വ്യക്തിയെ നിർഭയനാക്കുകയും, പ്രിയപ്പെട്ട ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹ-അമൃതത്തിൽ അവനെ മുഴുകുകയും ചെയ്യുന്നു. (182)