യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വിചിന്തന ദർശനത്താൽ, ഗുരുബോധമുള്ള സിഖുകാർ അവരുടെ ശരീരരൂപത്തിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾത്തന്നെ അഹംഭാവത്തിൽ നിന്ന് മുക്തരാകുന്നു. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ദിവ്യ ദർശനത്താൽ അവർ സ്നേഹപൂർവ്വമായ ആരാധനയുടെ ജ്ഞാനം നേടുന്നു.
തൻ്റെ ആദ്ധ്യാത്മിക ജ്ഞാനത്താലും ധർമ്മപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളാലും, ഗുരുവിൻ്റെ അനുയായി ഒരു വ്യക്തി തൻ്റെ സ്വന്തത്തിൽ ശാന്തിയും സമാധാനവും കണ്ടെത്തുന്നു. ഭഗവാനുമായി ഒന്നാകുന്നതിലൂടെ, ജീവികളിൽ ദിവ്യപ്രകാശത്തിൻ്റെ സാന്നിധ്യം അവൻ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ദൈവിക വചനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധ്യാനത്തിലൂടെ നേടിയ അറിവ് വഴി, ഭക്തനായ ഒരു സിഖ്, ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ നിധി നൽകി അനുഗ്രഹിക്കുന്ന ഗുരു അവനെ സ്വീകരിക്കുന്നു. ആത്മീയതയുടെ തത്ത്വങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ അവൻ ജ്ഞാനിയാകുന്നു.
പഞ്ചഭൂതം അതിൻ്റെ ഉത്ഭവത്തിൽ ലയിച്ച് ഒന്നാകുന്നതുപോലെ; ഒരു ദീപസ്തംഭത്തിൻ്റെ ജ്വാല മറ്റേ ജ്വാലയുമായി ഒന്നാകുന്നതുപോലെ, ഗുരുബോധമുള്ള ഒരു വ്യക്തിയുടെ ആത്മാവ് പരമാത്മാവുമായി ലയിക്കുന്നു. ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പ്രസാദത്തിൽ അവൻ മുഴുകിയിരിക്കുന്നതിനാൽ അവൻ ഞാനായിത്തന്നെ തുടരുന്നു