പല ഫലവൃക്ഷങ്ങളും അവയിൽ കയറുന്ന വള്ളിച്ചെടികളും തണലായി മാറുന്നു. അവർ എല്ലാ വഴിയാത്രക്കാർക്കും ആശ്വാസം നൽകുന്നു. എന്നാൽ പരസ്പരം ഉരസുന്ന മുള അഗ്നിയിലൂടെയും അതിൻ്റെ സമീപത്തുള്ള മറ്റുള്ളവർക്കും സ്വന്തം നാശത്തിന് കാരണമാകുന്നു.
മറ്റെല്ലാ ഫലവൃക്ഷങ്ങളും കുമ്പിടുന്നു, എന്നാൽ സ്വന്തം സ്തുതിയിൽ ശ്രേഷ്ഠമായ ഒരു മുള അഹങ്കാരം സമ്പാദിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
എല്ലാ ഫലവൃക്ഷങ്ങളും ഹൃദയത്തിൽ സമാധാനത്തോടെ നിലകൊള്ളുകയും സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ച് നിശബ്ദത പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവ ശബ്ദങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടാക്കുന്നില്ല. എന്നാൽ ഉയരമുള്ള മുള ഉള്ളിൽ നിന്ന് പൊള്ളയായും കെട്ടുകളുള്ളതുമാണ്. അത് കരയുകയും ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സാക്ഷാൽ ഗുരുവിനെപ്പോലെ ചന്ദനമരത്തിൻ്റെ സാമീപ്യത്തിൽ ജീവിച്ചിട്ടും അഹങ്കാരവും കപടഭക്തിയും പുലർത്തുന്നവനും (സുഗന്ധമില്ലാത്തവനായി) ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം നേടാത്തവനും, ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യന്മാർക്ക് അസുഖം വരണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് ഒരിക്കലും ലോകസമുദ്രം കടക്കാൻ കഴിയില്ല.