വിശുദ്ധ സദസ്സിൽ മനസ്സിൻ്റെയും ഗുരുവചനങ്ങളുടെയും ഏകാഗ്രത കൈവരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞ ഒരു ഗുരുബോധമുള്ള വ്യക്തിയുടെ മഹത്വം കണ്ട് അമ്പരന്നിരിക്കുന്നത് കോടിക്കണക്കിന് അത്ഭുതങ്ങളാണ്. ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ട്രാൻസുകൾക്ക് ആശ്ചര്യവും ആശ്ചര്യവും തോന്നുന്നു.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് അപരിചിതർ ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നു. ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ഈണങ്ങൾ ബോധത്തിൽ പദത്തിൻ്റെ അടങ്ങാത്ത ഈണം കേൾക്കുമ്പോൾ ആനന്ദവും ആനന്ദവും അനുഭവിക്കുന്നു.
വാക്കിൻ്റെയും ബോധത്തിൻ്റെയും ഏകീകൃത അവസ്ഥയുടെ ആഹ്ലാദത്തിന് മുമ്പ് അറിവിൻ്റെ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് അവസ്ഥകൾ അനാവശ്യമായിത്തീരുന്നു.
ഗുരു-അഭിമുഖ്യമുള്ള ഒരു വ്യക്തി തൻ്റെ ബോധത്തിൽ സന്യാസിമാരുടെ കൂട്ടായ്മയിൽ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹീതമായ വാക്കുകളുടെ സംയോജനം പരിശീലിക്കുന്നു. അവൻ തൻ്റെ മനസ്സിനെ അനന്തവും ആരംഭമില്ലാത്തവനുമായ ഭഗവാനിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. (250)