ഭൂമിയിലെ സമ്പൂർണ ദൈവത്തിൻറെ ആൾരൂപമായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ഒരാൾ എത്ര സ്തുതിച്ചാലും മതിയാകുന്നില്ല. വാക്കുകളിൽ പറയുന്നത് നിരർത്ഥകമാണ്, കാരണം അവൻ അനന്തവും പരിധിയില്ലാത്തവനും ആഴമില്ലാത്തവനുമാണ്.
യഥാർത്ഥ ഗുരു, സർവവ്യാപിയായ ഭഗവാൻ്റെ മൂർത്തീഭാവം എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളിലും പൂർണ്ണമായും പ്രകടമാണ്. പിന്നെ ആരെയാണ് ശപിക്കുകയും അപവാദം പറയുകയും ചെയ്യേണ്ടത്? അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും വന്ദനം അർഹിക്കുന്നു.
ഇക്കാരണത്താൽ ഗുരുബോധമുള്ള ഒരാൾക്ക് ആരെയും പുകഴ്ത്താനോ അപകീർത്തിപ്പെടുത്താനോ വിലക്കുണ്ട്. അതുല്യമായ രൂപഭാവമുള്ള അനിർവചനീയമായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള ധ്യാനത്തിൽ അവൻ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഒരു ശിഷ്യൻ ബാലിശമായ നിഷ്കളങ്കമായ ജീവിതം നയിച്ച്, എല്ലാ ബാഹ്യ ആരാധനകളും ഉപേക്ഷിച്ച് മരിച്ചു ജീവിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് മുന്നേറുന്നു. എന്നാൽ അവൻ എപ്പോഴും ജാഗ്രതയുള്ളവനും വിചിത്രമായ രീതിയിൽ മനസ്സിനെക്കുറിച്ച് ബോധവാനുമാണ്. (262)