കാമം, ക്രോധം, അത്യാഗ്രഹം മുതലായ പഞ്ചദോഷങ്ങളെ ചെറുക്കാനുള്ള ആയുധങ്ങളാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധ്യാനവും അവൻ്റെ മതിപ്പുളവാക്കുന്ന ദിവ്യവചനം പ്രയോഗിക്കുന്നതും.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അഭയം, അവൻ്റെ പാദങ്ങളുടെ പൊടിയിൽ വസിക്കുന്നതിനാൽ, കഴിഞ്ഞുപോയ എല്ലാ കർമ്മങ്ങളുടെയും ദോഷഫലങ്ങളും സംശയങ്ങളും ഇല്ലാതാകുന്നു. ഒരുവൻ നിർഭയാവസ്ഥ കൈവരിക്കുന്നു.
സദ്ഗുരുവിൻ്റെ (യഥാർത്ഥ ഗുരു) ദിവ്യവചനങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നതിലൂടെയും ഒരു യഥാർത്ഥ അടിമയുടെ മനോഭാവം വളർത്തിയെടുക്കുന്നതിലൂടെയും ഒരാൾ അദൃശ്യവും വഞ്ചനാപരവും വിവരണാതീതവുമായ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വിശുദ്ധ പുരുഷന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ, വിനയത്തോടും സ്നേഹത്തോടും കൂടി ഗുർബാനി (ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കുന്ന ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ) ആലപിക്കുന്ന ഒരാൾ ആത്മീയ സമാധാനത്തിൽ ലയിക്കുന്നു. (135)