സോറത്ത്:
ഗുരുനാനാക്ക് ദേവിൻ്റെ നിത്യമായ പ്രകാശം, മുമ്പത്തെപ്പോലെ തേജസ്സ് നേടിയ ഗുരു അംഗദ് ദേവിൻ്റെ വെളിച്ചത്തിൽ ലയിച്ചു.
ഗുരുനാനാക്കിൻ്റെ പ്രകാശം ഗുരു അംഗദ് ദേവ് ജിയുടേതുമായി ലയിച്ചതോടെ, രണ്ടാമത്തേത് രൂപത്തിലും സ്തുതി വാക്കുകൾക്കും അതീതമായി.
ദോഹ്റ:
പ്രകാശ പരമോന്നതൻ (ഗുരു നാനാക് ദേവ് ജി) ഗുരു അംഗദ് ദേവിൻ്റെ പ്രകാശത്തിൽ ലയിച്ചു, അവൻ സ്വയം പ്രകാശം ദിവ്യനായി.
ഗുരുനാനാക്കിൻ്റെ സത്യം ഗുരു അംഗദിൻ്റെ സത്തയുമായി ലയിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന രൂപമാക്കി മാറ്റി.
ചാന്ത്:
ഗുരു അംഗദ് തത്ത്വചിന്തകനായ ഗുരുനാനാക്കുമായി സമ്പർക്കം പുലർത്തിയപ്പോൾ അദ്ദേഹം ഒരു തത്ത്വചിന്തകൻ-ശിലയായി. അവൻ്റെ രൂപവും അത്ഭുതകരമായി.
ഗുരുനാനാക്കിൽ നിന്ന് അവിഭാജ്യയായി, ലെഹ്ന ജി ഗുരു അംഗദ് ആയിത്തീർന്നു, തുടർന്ന് അവനുമായി (ഗുരു അംഗദ്) സമ്പർക്കം പുലർത്തുന്നവരെല്ലാം മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.
ഗുരു അംഗദ് ജി, ഭഗവാൻ്റെ ദിവ്യശക്തിയുടെ ഉടമയായ ഗുരു നാനാക്കുമായി വാർപ്പ് പോലെ സ്വയം സമന്വയിക്കുകയും നെയ്തെടുക്കുകയും ചെയ്തു.
പ്രകാശം വളരെയേറെ പ്രകാശവുമായി ലയിച്ചു, പ്രകാശരൂപവുമായി (ഗുരു അംഗദ്) സമ്പർക്കം പുലർത്തുന്നവരെല്ലാം ശോഭനമായിത്തീർന്നു. (3)