മുൻ ജന്മങ്ങളിലെ കർമ്മങ്ങൾ ശ്രേഷ്ഠരായ ആളുകളെ ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവരുന്നു, അവർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമായി ഐക്യം സ്ഥാപിക്കാൻ വിശുദ്ധ സഭയുടെ രൂപത്തിൽ ചേരുന്നു. വിവാഹനിശ്ചയം ചെയ്യപ്പെട്ട അത്തരം വേലക്കാരി തൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരുനാഥൻ്റെ സന്ദേശങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് കേൾക്കുകയും അവരെ ഓർമ്മിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പാരമ്പര്യമനുസരിച്ച്, വിവാഹം നടക്കുമ്പോൾ, അതായത് അവൾ ഗുരുവിനാൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടുകയും അവർക്കിടയിൽ ഒരു ഉടമ്പടി സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, അവളുടെ മനസ്സ് യജമാനനായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിലും നിറത്തിലും വസ്ത്രത്തിലും പ്രീതിയിലും മുഴുകുന്നു.
രാത്രിയിൽ ആളുകൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ സമയമായാൽ, ഭഗവാൻ്റെ അന്വേഷകൻ ദിവ്യവചനങ്ങളുടെ അറിവിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുകയും നാമം അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിലൂടെ ആത്മാനന്ദം നേടുകയും ചെയ്യുന്നു, ഭഗവാൻ്റെ വിശുദ്ധ പാദങ്ങളിൽ ഐക്യപ്പെടുന്നു.
അങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്ന അവൾ (ജീവ് ഇസ്ത്രീ) അറിവിൻ്റെ എല്ലാ ഘട്ടങ്ങളും കടന്ന് പ്രിയപ്പെട്ടവരുമായി ഒന്നായിത്തീരുകയും അവൻ്റെ സ്നേഹനിർഭരമായ ആനന്ദത്താൽ സ്വാധീനിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു, അവൾ അതിശയകരവും അത്ഭുതകരവുമായ ആത്മീയ അവസ്ഥയിൽ മുഴുകുന്നു. (211)