പുണ്യപുരുഷന്മാരുടെ കൂട്ടായ്മയിൽ ഗുരുവബോധമുള്ള ഒരു വ്യക്തി ഒമ്പത് നിധികളുടെയും നേട്ടങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുന്നു. കാലചക്രത്തിൽ ജീവിച്ചിട്ടും അവൻ അതിൻ്റെ ക്രോധത്തിൽ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. കാലത്തിൻ്റെ വിഷത്തെ അവൻ പാമ്പിനെപ്പോലെ നശിപ്പിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ മനുഷ്യരുടെ കാലിലെ പൊടിയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അവൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ അമൃതം ആഴത്തിൽ കുടിക്കുന്നു. അവൻ ജാതി അഹങ്കാരത്തിൽ നിന്ന് മുക്തനാകുന്നു, അവൻ്റെ മനസ്സിൽ നിന്ന് ഉയർന്നതും താഴ്ന്നതുമായ എല്ലാ വ്യത്യാസങ്ങളും നീക്കം ചെയ്യാൻ കഴിയും.
പുണ്യപുരുഷന്മാരുടെ സഹവാസത്തിലും നാമം പോലെയുള്ള അമൃതത്തിൻ്റെ നിധി ആസ്വദിച്ചും, അവൻ തൻ്റെ സ്വത്വത്തിൽ മുഴുകി, സമചിത്തതയിൽ ബോധപൂർവ്വം ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു.
പുണ്യപുരുഷന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമം പോലെയുള്ള അമൃതം ആസ്വദിച്ച് അവൻ പരമമായ അവസ്ഥയിൽ എത്തുന്നു. ഗുരുബോധമുള്ളവരുടെ പാത വിവരണത്തിന് അതീതമാണ്. അത് നശ്വരവും സ്വർഗ്ഗീയവുമാണ്. (127)