ധാന്യങ്ങൾ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ അടിച്ചു തകർത്ത്, അവരുടെ സ്വത്വം നഷ്ടപ്പെട്ടതുപോലെ, അവ ലോകത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ താങ്ങും ഉപജീവനവുമായി മാറുന്നു.
പഞ്ഞി നൂൽക്കുന്നതിൻറെയും നൂൽക്കുന്നതിൻറെയും വേദനകൾ പേറുന്നതുപോലെ, ലോകജനതയുടെ ശരീരം മറയ്ക്കാൻ തുണിയായി മാറുന്നതുപോലെ.
ജലം അതിൻ്റെ സ്വത്വം നഷ്ടപ്പെടുകയും എല്ലാ നിറങ്ങളോടും ശരീരത്തോടും ഒന്നായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ, സ്വന്തം വ്യക്തിത്വത്തെ നശിപ്പിക്കുന്ന ഈ സ്വഭാവം മറ്റുള്ളവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റാൻ അതിനെ പ്രാപ്തമാക്കുന്നു.
അതുപോലെ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് സമർപ്പണം സ്വീകരിക്കുകയും മനസ്സിനെ അച്ചടക്കമാക്കാൻ നാം സിമ്രൻ അനുഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ ഉന്നത വ്യക്തികളാകുന്നു. ഗുരുവിനോട് ചേർത്തുവെച്ച് അവർ ലോകത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ മോക്ഷകരാകുന്നു. (581)