വാക്യത്തിൻ്റെ മൂല (മന്ത്രത്തിൻ്റെ), എല്ലാ വാക്കുകളുടെയും റൂട്ട് (ഉറങ്ങുന്ന ചൊവ്വയുടെ രൂപം). (ഓണം = മന്ത്രങ്ങളുടെ തുടക്കത്തിൽ ഉപയോഗിക്കേണ്ട ജോഗ് സംപുട്ട് ഫോം സൂചക അക്ഷരം) സൗന്ദര്യം, കല്യാണം, ആനന്ദ്. ഈ മൂന്ന് കാലഘട്ടങ്ങളിലും നശ്വരമായ ഒരു രസം അവശേഷിക്കുന്നു. അന്ധകാരത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന മൂലദ്രവ്യങ്ങളുടെ പ്രകാശകനായ ചൈതന്യൻ്റെ രൂപം.
സോറത്ത്:
ആദ്(i)പുരാഖിന് (ആദിദൈവം) എൻ്റെ അപേക്ഷ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ (ഭഗവാൻ്റെ മൂർത്തീഭാവമായ) വിശുദ്ധ പാദങ്ങൾക്ക് വന്ദനം
ചന്ദ്രനെപ്പോലെ, ഒന്നാണെങ്കിലും, എല്ലായിടത്തും എല്ലാവരിലും വസിക്കുന്നു, എന്നിട്ടും ഒന്നായി തുടരുന്നു.
ദോഹ്റ:
ആദിമ നാഥനായ വാഹേഗുരുവിൻ്റെ ആൾരൂപമായ സദ്ഗുരുവിൻ്റെ വിശുദ്ധ പാദങ്ങളിൽ വന്ദനം.
അവൻ ചന്ദ്രനെപ്പോലെയാണ്, അവൻ എല്ലായിടത്തും ഉണ്ടെങ്കിലും ഒന്നായി തുടരുന്നു.
ചാന്ത്:
സർവ്വവ്യാപിയായ വഹേഗുരു (കർത്താവ്) ശേഷനാഗിന് പോലും നിർവചിക്കാൻ കഴിയാത്തവനാണ് (ആയിരം തലകളുള്ള ഒരു പുരാണ സർപ്പം),
വേദ്, ഭട്ട് എന്നിവരും മറ്റുള്ളവരും ആരുടെ സ്തുതികൾ പാടുന്നു, എന്നിട്ടും-ഇതല്ല, ഇതല്ല.
ആദിയിലും യുഗത്തിനും ഇടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നവരും ഭാവിയിലും നിലനിൽക്കുന്നവരും,
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വിശുദ്ധ പാദങ്ങളിലൂടെ അവനോട് എൻ്റെ അപേക്ഷ, അതിൽ അവൻ പൂർണ്ണമായും പ്രകാശിക്കുന്നു. (1)