ریشه آیه (از مانترا)، ریشه همه کلمات (شکل مریخ خوابیده). (Onam = فرم Jog samput حروف نشان دهنده در ابتدای مانتراها) Beauty، Kalyana، Anand. در هر سه دوره یک رسا باقی مانده که فنا ناپذیر است. شکل چایتانیا، روشنگر مواد ریشه، که تاریکی را روشن می کند.
سورث:
دعای من به اد(ای) پوراخ (خداوند اولیه)، درود بر پاهای مقدس گوروی واقعی (که تجسم خداوند است)
مانند ماه که هر چند یکی است، اما در همه جا و در همه جا ساکن است و در عین حال یکی می ماند.
دوره:
درود در پاهای مقدس ساتگورو، تجسم واگورو با شکوه که خداوند اولیه است.
او مانند ماه است که اگر چه همه جا حاضر است اما یکی می ماند.
شعار:
واهگورو (خداوند) که همه جا را فرا گرفته است و وسعتش را حتی ششناگ (ماری اسطوره ای با هزار سر) نمی توان تعریف کرد.
که ود، بات ها و دیگران ستایش های آنها را از قدیم الایام می خوانند و هنوز می گویند - نه این، نه حتی این.
چه کسی در آغاز، در بین دوران وجود داشته و در آینده نیز خواهد ماند،
دعای من به او از طریق پاهای مقدس گورو واقعی که در آن او کاملاً درخشان است. (1)