سیکی که در خدمت مرشد خود باقی می ماند، ذهنش در تعالیم او غرق می شود، که یاد پروردگار را تمرین می کند. عقلش تیز و بلند می شود. که ذهن و روح او را با نور دانش گورو روشن می کند.
با ماندگاری کلام گورو در حافظه، دیدن و رفتار یکسان، او شور الهی را در روح خود تجربه می کند. با پیوستن ذهن خود به کلام الهی، او تمرین کننده نعم سیمران پروردگار بی باک می شود.
با این اتحاد، یک فرد آگاه گورو به رهایی، یعنی عالی ترین حالت معنوی دست می یابد. سپس در حالت آسایش و آرامش همیشگی آرام می گیرد و در آرامشی سعادتمند به سر می برد.
و با تلقین کلام الهی در حافظه خود، فرد آگاه گورو در عشق پروردگار زندگی می کند. او برای همیشه از اکسیر الهی لذت می برد. از آن پس، ارادت شگفت انگیزی برای خداوند در ذهن او شکل می گیرد. (62)