افراد خودخواسته در رذایلی مانند شهوت، خشم، حرص، وابستگی، غرور غرق میشوند، در حالی که افراد آگاه گورو مهربان، دلسوز و راضی هستند.
در جمع افراد مقدس، انسان به ایمان، عشق و ارادت می رسد. در حالی که در جمع افراد فرومایه و قلابی، درد، رنج و خرد پست به دست می آید.
بدون پناه گوروی واقعی، افراد خودگرا در چرخه تولد و مرگ قرار می گیرند. سیک های مطیع گورو شهد سخنان گورو را عمیق می نوشند، آنها را در قلب خود می نوشند و به این ترتیب به رستگاری می رسند.
در قبیله افراد گورو آگاه، دانش مانند قوها پاک و ارزشمند است. همانطور که یک قو قادر است شیر را از آب جدا کند، سیک های گروگرا نیز هر آنچه را که پست است دور می اندازند و با اعمال برتر احساس سیری می کنند. (287)