با شروع توسط گورو و تمرین مراقبه در نام خداوند، تمام صفات مایا (راجا، ساتو، تامو) و رذایلی مانند شهوت، خشم، بخل، وابستگی و غرور شکست میخورد. تأثیر آنها نیز ناچیز می شود.
با کسب دانش گورو، یک فرد گوروگرا دلبستگی خود را با تمام خواسته ها از دست می دهد و تمام اعمال او خیرخواهانه می شود. تمام آرزوهای دنیوی او پایان می یابد و سرگردانی او متوقف می شود.
یک فرد گوروگرا به موجب آموزه های گورو از هرگونه وابستگی و لذتی رها می شود. غرق در نعم سیمران، به مناظره و مجادلات دیگر نمی پردازد. او کاملاً بی میل و منازعه می شود. دلبستگی او با دنیوی در
به فضیلت نعم سیمران، یک پیرو آموزه های گورو از تمام نیازهای بدن خود رها می شود. او در حالت . خلسه و بی آلایش در مایا. او همیشه غرق در یاد پروردگار است. (272)