برای ملاقات با گورو واقعی عزیز، یک مرید مطیع بازی عشق را انجام می دهد و خود را در نور الهی گورو واقعی ادغام می کند، به شیوه ای که توسط پروانه ای که بر روی شعله محبوبش هلاک می شود انجام می دهد.
حالت یک سیک فداکار برای ملاقات با گورو واقعی به منظور لذت بردن از وجد معنوی مانند ماهی در آب است. و کسی که از آب جدا میشود، به نظر میرسد که با درد جدایی میمیرد.
مانند آهویی که در صدای موسیقی غاندا هرها غرق شده است، ذهن یک جانباز واقعی از سعادت الهی غرق در کلام گورو لذت می برد.
شاگردی که بتواند ذهن خود را در کلام الهی غرق کند و در عین حال خود را از گورو واقعی جدا کند، عشق او کاذب است. او را نمی توان یک عاشق واقعی نامید. (550)