ਕਬਿਤ ਸਵਯੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ
ਅੰਗ - 550
ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੇ ਮੇਲ ਖੇਲ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇਮ ਕੈ ਪਤੰਗੁ ਦੀਪਕ ਪ੍ਰਗਾਸ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਹੂ ਸਮਾਵਈ ।
ਪਤੰਗਾ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਨੇਮ ਦੀ ਖੇਡ ਖੇਡ ਕੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਵੇ ਦੇ ਪ੍ਰਗਾਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਪੁਰਖ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇਮ ਦੀ ਖੇਡ ਖੇਡ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦੇ ਮੇਲ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਜ੍ਯੋਤੀ ਸਰੂਪ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਜੋਤ ਵਿਖੇ ਸਮਾ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਸਹਜ ਸੰਜੋਗ ਅਰੁ ਬਿਰਹ ਬਿਓਗ ਬਿਖੈ ਜਲ ਮਿਲਿ ਬਿਛੁਰਤ ਮੀਨ ਹੁਇ ਦਿਖਾਵਈ ।
ਐਸੇ ਹੀ ਜਲ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਸਹਜ ਸੰਜੋਗ ਮਿਲਾਪ ਦੇ ਸੁਖ ਨੂੰ ਅਰੁ ਓਸ ਤੋਂ ਵਿਛੁੜ ਕੇ ਬਿਰਹੋਂ ਕਾਰਣ ਵਿਜੋਗ ਵਿਚਲੇ ਮਰਣ ਤੁੱਲ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਮਛਲੀ ਵਾਕੁਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉਪਰ ਖੇਡ ਕੇ ਸਚਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦਿਖੌਂਦਾ ਹੈ।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਥਕਤਿ ਚਕਤ ਹੋਇ ਸਬਦ ਬੇਧੀ ਕੁਰੰਹਗ ਜੁਗਤਿ ਜਤਾਵਈ ।
ਅਰੁ ਸ਼ਬਦ ਵਿਖੇ ਸੁਰਤ ਦੀ ਲਿਵ ਦ੍ਵਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਵਲੋਂ ਥਕਿਤ ਹੋ ਕੇ ਚਕਿਤ ਵਿਸਮਾਦ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਯਾ ਸੱਚਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਸਬਦ ਬੇਧੀ ਸ਼ਬਦ ਸਨੇਹੀ ਹਰਣ ਦੀ ਜੁਗਤਿ ਚਾਲ ਨੂੰ ਭੀ ਜਤਾਯਾ ਕਰਸਾਯਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਮਿਲਿ ਬਿਛੁਰਤ ਅਰੁ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਕਪਟ ਸਨੇਹ ਸਨੋਹੀ ਨ ਕਹਾਵਈ ।੫੫੦।
ਪਰ ਜਿਹੜਾ ਸਿੱਖ ਮਿਲ ਕੇ ਵਿਛੁੜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਚਾਹੇ ਉਹ ਸ਼ਬਦ ਵਿਖੇ ਸੁਰਤਿ ਦੀ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹੀ ਰਖੇ ਓਸ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮ ਕਪਟ ਦਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸਨੇਹੀ ਸੱਚਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨਹੀਂ ਅਖਵਾ ਸਕਦਾ ॥੫੫੦॥