ਜਿਵੇਂ ਇਸਤਰੀ ਭਰਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਹਿਤ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਜਦ ਪਤੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਗਲੇ ਦਾ ਹਾਰ ਆਦਿਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੁਹਾਉਂਦਾ।
ਅੰਞਾਣਾ ਬਾਲਕ ਜਿਵੇਂ ਅਨੇਕ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜਦ ਸੁਰਤ ਸੰਭਾਲ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਬਾਲ ਬੁੱਧਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਵਿਸਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਰੇ ਦੇ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਜਸ ਪਤਨੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਖੀਆਂ ਸੁਣ ਸੁਣ ਕੇ ਖਿੜਦੀਆਂ ਹਨ।
ਤਿਵੇਂ ਗਿਆਨ ਕਾਰਜ ਲਈ ਕੀਤੇ ਖਟ ਕਰਮ, ਧਰਮ ਤੇ ਘਾਲਾਂ ਗਿਆਨ ਦੇ ਸੂਰਜ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਆਂ ਤਾਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਇਹ ਕਰਮ ਉਡ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ॥੬੦੪॥