ਜਿਸ ਕਰਤਾਰ ਨੇ ਇਕ ਸ਼ੇਸ਼ ਨਾਗ ਦੇ ਫਨ ਉਤੇ ਧਰਤੀ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਹੈ; ਧਰਨੀਧਰ ਮਾਤ੍ਰ ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਹੋਇਆ ਸੋ ਉਸ ਨੂੰ ਜੋ ਆਪ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਹੈ। ਗਿਰਧਰ ਬ੍ਰਿੰਦਾ ਬਨ ਦੇ ਨਿਕੇ ਜਿਹੇ ਪਹਾੜ ਦਾ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲਾ ਆਖੀਏ ਤਾਂ ਕਿਹੜੀ ਵਡਿਆਈ ਹੈ?
ਜਿਸ ਦਾ ਇਕ ਬਾਵਲਾ ਜਿਹਾ ਰਚਿਆ ਦੇਵਤਾ ਸ਼ਿਵ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸੁਆਮੀ ਕਹਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕਹਿਣ ਵਿਚ ਕੀ ਵਡਿਆਈ?
ਜਿਸਨੇ ਸਾਰੇ ਆਕਾਰ ਅਰਥਾਤ ਰੂਪ ਇਕ ਆਪਣੇ ਓਅੰਕਾਰ ਤੋਂ ਫੈਲਾਏ ਹਨ; ਉਸ ਨੂੰ ਨੰਦ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਕਹੀਏ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਕਿਹੜੀ ਵਡਿਆਈ ਹੈ?
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਗਿਆਨ ਵਿਚ ਅੰਨ੍ਹੇ ਲੋਕ ਉਸਤਤ ਸਮਝ ਕੇ ਨਿੰਦਾ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇਹਨ; ਸਾਡੇ ਭਾਣੇ ਤਾਂ ਐਸੇ ਅਰਾਧਣ ਨਾਲੋਂ ਚੁੱਪ ਹੀ ਭਲੀ ਹੈ ॥੬੭੧॥