ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੱਦਲ ਮੀਂਹ ਵੱਸਦਿਆਂ ਜੱਟ ਤਾਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਲੋਧੇ ਜੁਲਾਹੇ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਯਾ ਮੁਰਝਾ ਕੇ ਮਾਨੋ ਲੂਣ ਵਾਕੂੰ ਗਲ ਪਿਆ ਕਰਦਾ, ਮਾਤ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜੀਕੂੰ ਮੀਂਹ ਕਾਰਣ ਸਭ ਦੀ ਸਭ ਹੀ ਬਨਾਸਪਤੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰਫੁੱਲਿਤ ਹਰੀ ਭਰੀ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਪਰ ਜ੍ਵਾਹਾਂ ਬੂਟੀ ਸੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਅੱਕ ਦਾ ਬੂਟਾ ਮੁੱਢੋਂ ਹੀ ਮੁਰਝਾ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੀਂਹ ਨਾਲ ਖੇਤਾਂ ਸ੍ਰੋਵਰਾਂ ਤੇ ਕਿਰਖ ਖੇਤੀਆਂ ਵਿਖੇ ਤਾਂ ਜਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉੱਚੇ ਥਲ ਟਿੱਬਿਆਂ ਉਪਰ ਵਾ ਕੱਲਰ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਤਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ਼ ਸਮਾਈ ਪਾ ਸਿੰਜਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਾਕਤਾਂ ਮਨਮੁਖਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸਕਤਿ ਮਾਯਾ ਵੱਸੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਉਹ ਉਪਦੇਸ਼ ਸੁਨਣ ਤੋਂ ਹੀ ਸੁੰਗੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ॥੫੧੮॥