ਕਬਿਤ ਸਵਯੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ

ਜਿਵੇਂ ਅਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਆਈਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਘਟਾਂ ਵੇਖਕੇ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਗਰਜਣਾ ਸੁਣ ਕੇ ਮੋਰ ਤੇ ਪਪੀਹੇ ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਬਦ ਸੁਨਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।

ਜਿਵੇਂ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਅੰਬ ਦੇ ਬ੍ਰਿਛਮੌਲਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕੋਇਲ ਮਗਨ ਹੋ ਕੇ ਮਿੱਠੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਕੂਕ ਸੁਣਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਜਿਵੇਂ ਸਰੋਵਰ ਵਿਚ ਕਵਲ ਖਿੜਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਭੌਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਆ ਕੇ ਗੁੰਜਾਰਦੇ ਹੋਏ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ।

ਤਿਵੇਂ ਸ੍ਰੋਤਿਆਂ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਗੁਰ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣਨ ਲਈ ਸਾਵਧਾਨ ਵੇਖ ਕੇ ਰਾਗੀ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸਰੂਪ ਵਿਚ ਸਮਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਸੰਗਤ ॥੫੬੭॥