ਕਬਿਤ ਸਵਯੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ
ਅੰਗ - 553
ਆਪਨੋ ਸੁਅੰਨੁ ਸਭ ਕਾਹੂਐ ਸੁੰਦਰ ਲਾਗੈ ਸਫਲੁ ਸੁੰਦਰਤਾ ਸੰਸਾਰ ਮੈ ਸਰਾਹੀਐ ।
ਅਪਣਾ ਅਪਣਾ ਪੁਤ੍ਰ ਤਾਂ ਸਭ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹੀ ਸੋਹਣਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਫਲੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿਚ ਹੀ ਸਲਾਹਿਆ ਜਾਵੇ।
ਆਪਨੋ ਬਨਜੁ ਬੁਰੋ ਲਾਗਤ ਨ ਕਾਹੂ ਰਿਦੈ ਜਾਇ ਜਗੁ ਭਲੋ ਕਹੈ ਸੋਈ ਤਉ ਬਿਸਾਹੀਐ ।
ਐਸਾ ਹੀ ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਵਣਜ ਵਪਾਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੀ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਪਰ ਅਸਲ ਸੌਦਾ ਸੂਤ ਤਾਂ ਓਹੀਓ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਜਗਤ ਹੀ ਭਲਾ ਆਖੇ।
ਆਪਨੇ ਕਰਮੁ ਕੁਲਾ ਧਰਮ ਕਰਤ ਸਭੈ ਉਤਮੁ ਕਰਮੁ ਲੋਗ ਬੇਦ ਅਵਗਾਹੀਐ ।
ਅਪਣੇ ਅਪਣੇ ਕੁਲਾ ਧਰਮ ਸੰਬਧੀ ਕਰਮ ਤਾਂ ਸਭ ਕੋਈ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਤਮ ਕਰਮ ਉਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲੋਕ ਅਰ ਬੇਦ ਪ੍ਰਵਾਣ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ਭਾਵ ਲੋਕ ਭੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਨਿੰਦਾ ਜੋਗ ਨਾ ਸਮਝਣ, ਤੇ ਬੇਦਾਂ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰਾਂ ਵਿਚ ਭੀ ਜੋ ਨਾ ਨਿਖੇਧਿਆ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ।
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਇ ਸਬ ਕੋਊ ਕਹੈ ਮਾਇਆ ਮੈ ਉਦਾਸੁ ਰਾਖੈ ਸੋਈ ਗੁਰ ਚਾਹੀਐ ।੫੫੩।
ਇਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸਭ ਕੋਈ ਹੀ ਇਹ ਗੱਲ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਬਿਨਾਂ ਗਤੀ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਗੁਰੂ ਅਸਲ ਵਿਚ ਓਹੋ ਹੀ ਕਰਨਾ ਧਾਰਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਮਾਯਾ ਸੰਸਾਰੀ ਕਾਰ ਵਿਹਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਦਾਸ ਉਪ੍ਰਾਮ ਰਖੇ ॥੫੫੩॥