ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਾਸ ਦੀਨ ਗ੍ਰੀਬ ਭਿਖਾਰੀ ਭਿਖਿਆ ਮੰਗਣ ਲਈ ਔਂਦਾ ਹੈ; ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਅਧੀਨਗੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਓਸ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ ਨਹੀਂ ਮੋੜਿਆ ਕਰਦਾ।
ਜਿਸ ਦੇ ਦੁਆਰੇ ਹੋਰਨਾਂ ਆਸਾਂ ਨੂੰ ਤ੍ਯਾਗ ਕੇ ਕੁੱਤਾ ਬੈਠ ਜਾਵੇ ਓੜਕ ਨੂੰ ਦਯਾ ਕਰ ਕੇ ਉਹ ਟੁਕੜਾ ਤੋੜ ਕੇ ਓਸ ਨੂੰ ਪਾ ਹੀ ਦਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਪਰੇ ਤ੍ਯਾਗੀ ਪਈ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਕਿਸੇ ਕਾਰਜ ਲਈ ਉੱਠ ਕੇ ਤੁਰਦਿਆਂ ਹੋਯਾਂ ਤਿਸ ਨੂੰ ਭੀ ਸਭ ਸੰਭਾਲ ਹੀ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
ਤਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਹੰਕਾਰ ਹਉਮੈ ਦੀ ਗਰੂਰੀ ਨੂੰ ਤ੍ਯਾਗ ਕੇ ਜੇਕਰ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੇ ਮਾਰਗ ਵਿਖੇ ਧੂਲੀ ਹੋਯਾ ਪਿਆ ਰਹੇ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਹੀ ਕਦੀ ਕੂ ਉਹ ਭੀ ਦ੍ਯਾਲੂ ਦਇਆ ਕਰ ਕੇ ਚਰਣੀਂ ਪਾ ਹੀ ਲਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ॥੪੩੪॥