ਜਿਵੇਂ ਰੋਗੀ ਜੀਵ ਹਰੇਕ ਵੈਦ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਤਕ ਉਸ ਦਾ ਰੋਗ ਨਹੀਂ, ਮਿਟਦਾ ਤਕ ਤਕ ਆਪਣੀ ਪੀੜਾ ਦੇ ਰੋਣੇ ਰੋਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਮੰਗਤਾ ਭਿਖਿਆ ਮੰਗਦਾ ਹੋਇਆ ਘਰ ਘਰ ਡੋਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਤਕ ਉਸ ਨੂੰ ਚੈਨ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਜਦ ਤਕ ਉਹ ਰੱਜਦਾ ਨਹੀਂ।
ਜਿਵੇਂ ਵਿਯੋਗਣ ਸ਼ਗਨ ਮਨਾਉਂਦੀ ਲਗਨ ਸੋਧਦੀ ਤੇ ਔਂਸੀਆਂ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਜਦ ਤਕ ਪਤੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਤਕ ਤਕ ਵਿਆਕੁਲ ਹੋਈ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੋਜੀ ਜਗਿਆਸੂ ਭੌਰੇ ਦੇ ਹਰ ਕਵਲ ਫੁੱਲ ਨੂੰ ਢੂੰਡਣ ਵਾਂਗ ਭਾਲ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਦ ਤਕ ਕਿ ਪਰਮ ਪਦ ਰੂਪੀ ਸੰਪੁਟ ਵਿਚ ਸਮਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ॥੫੮੭॥