ਹੋਰਨਾਂ; ਹੱਟੀਆਂ ਦੇ ਹਟਵਾਣੀਏ, ਲੈਂਦੇ ਤਾਂ ਹਨ ਸੌਦਾ ਮੁੱਲ ਘਟਾ ਕੇ ਪਰ ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਡਹਕਤ ਲੋੜਵੰਦ ਖ੍ਰੀਦਦਾਰ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੁੱਲ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਦਿੱਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਤਿਨਾਂ ਐਹੋ ਜਿਹਾਂ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਕੀਤਿਆਂ ਬਿੜਤਾ ਕਿਰਸੀ ਲੱਤ ਖੱਟੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਯਾ ਕਰਦੀ; ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਸੋਦਾ ਖ੍ਰੀਦ ਬੈਠੇ ਓੜਕ ਨੂੰ ਟੋਟੇ ਵਾਲਾ ਦੇਖ ਦੇਖ, ਪਿਆ ਮਨ ਵਿਚ ਪਛੁਤਾਯਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਾਠ ਦੀ ਹਾਂਡੀ ਕੋਈ ਇਕੋ ਵਾਰ ਹੀ ਚੜ੍ਹਾ ਸਕਦਾ ਹੈ; ਕਪਟ ਦਾ ਵਿਹਾਰ ਆਪ ਤੇ ਆਪ ਹੀ ਪਿਆ ਲਖਾਇਆ ਸਭ ਨੂੰ ਜਣਾਯਾ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਭਾਵ ਲੁਕਿਆ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ। ਬੱਸ! ਇਹ ਹਾਲ ਹੈ ਆਨ ਦੇਵ ਸੇਵ ਦਾ।
ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇਵ ਐਸੇ ਪੂਰਨ ਸ਼ਾਹ ਹਨ ਜੋ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਅਪਣੇ ਪਾਸੋਂ ਬੇਚਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ; ਤੇ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਮੁੱਲ ਵਜੋਂ ਸਿਖ ਖ੍ਰੀਦਾਰ ਦੇ ਔਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਓਨਾਂ ਸੁਜਸ ਸੁਕੀਰਤੀ ਸੁਣ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਰਾ ਜਗਤ ਹੀ ਓਨਾਂ ਵੱਲ ਉਠ ਉਠ ਦੌੜਿਆ ਔਂਦਾ ਹੈ ॥੪੬੧॥