ਕਬਿਤ ਸਵਯੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ
ਅੰਗ - 670
ਇਕ ਟਕ ਧ੍ਯਾਨ ਹੁਤੇ ਚੰਦ੍ਰਮੇ ਚਕੋਰ ਗਤਿ ਪਲ ਨ ਲਗਤ ਸ੍ਵਪਨੈ ਹੂੰ ਨ ਦਿਖਾਈਐ ।
ਕਦੇ ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ ਨੂੰ ਚਕੋਰ ਦੇ ਦੇਖਣ ਵਾਂਗੂ ਮੈਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਦਰਸ਼ਨ ਹੁੰਦੇ ਸਨ; ਇਕ ਪਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀ; ਪਰ ਹੁਣ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਭੀ ਪਿਆਰੇ ਜੀ ਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਉਂਦੇ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਚਨ ਧੁਨਿ ਸੁਨਤਿ ਹੀ ਬਿਦ੍ਯਮਾਨ ਤਾ ਮੁਖ ਸੰਦੇਸੋ ਪਥਕਨ ਪੈ ਨ ਪਾਈਐ ।
ਤਦੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਚਨਾਂ ਦੀ ਧੁਨੀ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹੀ ਸੁਣੀਦੀ ਸੀ; ਹੁਣ ਉਸ ਮੁਖ ਦੇ ਸੁਨੇਹੇ ਰਾਹੀਆਂ ਤੋਂ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਾਈਦੇ।
ਸਿਹਜਾ ਸਮੈ ਨ ਉਰ ਅੰਤਰ ਸਮਾਤੋ ਹਾਰ ਅਨਿਕ ਪਹਾਰ ਓਟ ਭਏ ਕੈਸੇ ਜਾਈਐ ।
ਸੇਜਾ ਤੇ ਮਿਲਾਪ ਵੇਲੇ ਤਦੋਂ ਗਲੇ ਵਿਚ ਹਾਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਮਾਉਂਦੇ ਹੁਣ ਅਨੇਕ ਪਹਾੜ ਵਿਚਾਲੇ ਉਹਲਾ ਬਣ ਖੜੋਤੇ ਹਨ; ਕਿਵੇਂ ਟੱਪ ਕੇ ਜਾਈਏ।
ਸਹਜ ਸੰਜੋਗ ਭੋਗ ਰਸ ਪਰਤਾਪ ਹੁਤੇ ਬਿਰਹ ਬਿਯੋਗ ਸੋਗ ਰੋਗ ਬਿਲਲਾਈਐ ।੬੭੦।
ਤਦੋਂ ਗਿਆਨ ਰੂਪੀ ਸੰਜੋਗ ਤੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਮਿਲਾਪ ਰੂਪੀ ਭੋਗ ਦੇ ਆਨੰਦ ਦਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ; ਹੁਣ ਬਿਰਹ ਤੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੇ ਰੋਗ ਦੇ ਸੋਗ ਵਿਚ ਵਿਲਲਾ ਰਹੀ ਹਾਂ ॥੬੭੦॥