ਜਿਵੇਂ ਧੀ ਜੰਮਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਵਿਆਹ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਦਾਜ ਦੇਈਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜਦ ਅਗੋਂ ਉਸ ਦੇ ਪੁਤ੍ਰਾਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਕਰੀਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਬਹੁਤਾ ਦਾਜ ਲਈਦਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲੋਂ ਵਣਜ ਵਪਾਰ ਵਿਚ ਰੁਪਏ ਆਪਣੇ ਕੋਲੋਂ ਖਰਚੀਦੇ ਹਨ ਪਰ ਪਿਛੋਂ ਨਫਾ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਮਨ ਵਿਚ ਕੋਈ ਸੰਕੋਚ ਨਹੀਂ ਕਰੀਦਾ।
ਜਿਵੇਂ ਗਊ ਸੇਵਾ ਕਰ ਕੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਾਲੀਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਜੋ ਮਨੁੱਖਾਂ ਲਈ ਨਾ ਖਾਣ ਯੋਗ ਹਨ ਭਾਵ ਘਾਹ ਛੂੜੀ ਆਦਿ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਅਮ੍ਰਿਤ ਵਰਗਾ ਦੁੱਧ ਚੋ ਕੇ ਪੀਵੀਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਪੈ ਕੇ ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਅਰਪਨ ਕਰ ਦਈਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਨਾਮ ਦਾ ਦਾਨ ਲੈ ਕੇ ਸਦਾ ਲਈ ਜੀ ਉਠੀਦਾ ਹੈ ॥੫੮੪॥