ਕਬਿਤ ਸਵਯੇ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ
ਅੰਗ - 264
ਜੈਸੇ ਲਗ ਮਾਤ੍ਰਹੀਨ ਪੜਤ ਅਉਰ ਕਉ ਅਉਰ ਪਿਤਾ ਪੂਤ ਪੂਤ ਪਿਤਾ ਸਮਸਰਿ ਜਾਨੀਐ ।
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਨਾ ਸਿਆਰੀ ਆਦਿ ਲਗਾਂ ਮਾਤ੍ਰਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਦਾ ਹੋਰ ਹੀ ਪੜ੍ਹਨ ਵਿਚ ਆਇਆ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਰਥਾਤ ਪਿਤਾ ਦੀ ਥਾਂ ਪੁਤ ਤੇ ਪੁਤ ਦੀ ਥਾਂ ਪਿਤਾ, ਸਮਸਰਿ ਇਕ ਸਮਾਨ ਹੀ ਜਾਨੀਐ ਜਾਨਣ ਵਿਖੇ ਔਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਹਾ ਕਿ ਲੰਡਿਆਂ ਦੀ ਲਿਖਤ ਵਿਚ ਪ੍ਰਸਿਧ ਹੀ ਦੇਖੀਦਾ ਹੈ ਅਰੁ ਇਞੇ ਹੀ।
ਸੁਰਤਿ ਬਿਹੂਨ ਜੈਸੇ ਬਾਵਰੋ ਬਖਾਨੀਅਤ ਅਉਰ ਕਹੇ ਅਉਰ ਕਛੇ ਹਿਰਦੈ ਮੈ ਆਨੀਐ ।
ਜਿਸ ਭਾਂਤ ਸੁਰਤਿ ਬਿਹੂਨ ਸੁਧ ਮਾਰੀ ਹੋਈ ਵਾਲੇ ਸੋਝੀ ਹੋਸ਼ ਰਹਿਤ ਨੂੰ ਬਾਵਲਾ ਸੁਦਾਈ ਕਮਲਾ ਆਖੀਦਾ ਹੈ ਤੇ ਏਸੇ ਬਿਸੁਰਤੀ ਵਿਚ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਕੁਛ ਹੋਰ ਤੇ ਹਿਰਦੈ ਮੈ ਸਮਝਨ ਵਿਚ ਕੁਛ ਹੋਰ ਹੀ ਆਨੀਐ ਲਿਆਈਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਏਕੂੰ ਹੀ।
ਜੈਸੇ ਗੁੰਗ ਸਭਾ ਮਧਿ ਕਹਿ ਨ ਸਕਤ ਬਾਤ ਬੋਲਤ ਹਸਾਇ ਹੋਇ ਬਚਨ ਬਿਧਾਨੀਐ ।
ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਗੁੰਗਾ ਸਭਾ ਵਿਚ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਪਰ ਜੇ ਬੋਲਦਾ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਲਟੀ ਓਸ ਦੀ ਹਾਸੀ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਓਸ ਦਾ ਉਹ ਬਚਨ ਬੋਲਨਾ ਬਿਧ+ਆਨੀਐ ਹੋਰ ਹੀ ਬਿਧ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਵ ਉਲਟਾ ਸੁਲਟਾ ਬੇਪ੍ਰਸੰਗਾ ਯਾ ਬੇਥ੍ਹਵਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗ ਮੈ ਮਨਮੁਖ ਥਕਤ ਹੁਇ ਲਗਨ ਸਗਨ ਮਾਨੇ ਕੈਸੇ ਮਾਨੀਐ ।੨੬੪।
ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਗੁਰਮੁਖੀ ਮਾਰਗ ਗੁਰਮੁਖ ਪੰਥ ਵਿਖੇ ਮਨਮੁਖ ਭੀ ਥਕਤ ਹੁਇ ਹਾਰ ਹੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਅਰਥਾਤ ਭੰਬਲ ਭੂਸੇ ਖਾਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਇਥੇ ਲੇਖੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹੀ ਦੇ ਤੇ ਉਹ ਮੰਦਨਾ ਹੈ ਲਗਨਾਂ ਸਗਨਾਂ ਗ੍ਰਹਿ, ਨਛਤ੍ਰ, ਯੋਗਨੀਆਂ, ਦਿਸ਼ਾ ਸੂਲ ਆਦਿ ਨੂੰ ਸੋ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਓਸ ਦਾ ਮਨ ਮੰਨੇ ਭਾਵ ਪਤੀਜ ਨੂੰ ਪਾ ਸਕੇ ॥੨੬੪॥