कवित सवैय भाई गुरुदासः

जैसे लग मात्रहीन पड़त अउर कउ अउर पिता पूत पूत पिता समसरि जानीऐ ।

यथा स्वरचिह्नविहीनः शब्दः भिन्नः ध्वन्यते, तथैव 'पिता' 'पुट्' इति शब्दः समानरूपेण पठितः स्यात् ।

सुरति बिहून जैसे बावरो बखानीअत अउर कहे अउर कछे हिरदै मै आनीऐ ।

यथा न पूर्णेन्द्रियः स उन्मत्तः उच्यते, तद् उक्ताद् भिन्नं अवगच्छति ।

जैसे गुंग सभा मधि कहि न सकत बात बोलत हसाइ होइ बचन बिधानीऐ ।

यथा मूकः कस्मिन् अपि समागमे स्वं व्यञ्जयितुं न शक्नोति, वचनं वक्तुं प्रयत्नतः अपि सः सर्वेषां हास्यं भवति,

गुरमुखि मारग मै मनमुख थकत हुइ लगन सगन माने कैसे मानीऐ ।२६४।

न कश्चित् स्वार्थी स्वेच्छा वा गुरु-चेतनानां मार्गं पदातुम् न शक्नोति। शगुनैः शुभाशुभैः बद्धः कथं गुरुचेतनानां मार्गं पदातितुम् अनुनयः भवति। (२६४) ९.