यथा नौकायां भारितस्य अष्टधातुसमूहः पारगमनकाले स्वस्य रूपे वर्णे वा परिवर्तनं विना अन्यतटं प्राप्स्यति,
एतानि धातूनि अग्नौ स्थापयित्वा द्रवन्ति वह्निरूपं च लभन्ते । ततः प्रत्येकस्मात् व्यक्तिगतरूपेण श्रेष्ठरूपेण धातुस्य सुन्दरभूषणरूपेण परिणमति ।
परन्तु यदा दार्शनिक-शिलायाः सम्पर्कं प्राप्नोति तदा सः सुवर्णरूपेण परिणमति। अमूल्यत्वस्य अतिरिक्तं सुन्दरं, द्रष्टुं आकर्षकं च भवति ।
तथा ईश्वरप्रधानानां पवित्रपुरुषसङ्गमे पवित्रो भवति। सत्यगुरुं सर्वदार्शनिकशिलासु परमं मिलित्वा दार्शनिकशिला इव भवति। (१६६) ९.