कवित सवैय भाई गुरुदासः

जैसे मनु धावै पर तन धन दूखना लउ स्री गुर सरनि साधसंग लउ न आवई ।

यथा मनः परस्त्रीम्, परस्य धनं, परस्य निन्दनं च अनुसृत्य धावति, तथैव सत्यगुरुस्य आर्यजनसभां च शरणं न आगच्छति।

जैसे मनु पराधीन हीन दीनता मै साधसंग सतिगुर सेवा न लगावई ।

यथा मनः जघन्ये, अनादरपूर्णे परसेवायां प्रवृत्तः तिष्ठति, तथैव सच्चिगुरुस्य, साधुसभायाः च तथैव सेवां न करोति।

जैसे मनु किरति बिरति मै मगनु होइ साधसंग कीरतन मै न ठहिरावई ।

यथा मनः लौकिककार्येषु निमग्नः तिष्ठति, तथैव ईश्वरस्य शुष्कपुण्यसङ्घस्य प्रशंसाभिः सह न सक्तः भवति।

कूकर जिउ चउच काढि चाकी चाटिबे कउ जाइ जा के मीठी लागी देखै ताही पाछै धावई ।२३५।

यथा श्वः चक्कीं लेहयितुं धावति तथा लोभः यस्य सह मयस्य मधुरं लोभं पश्यति तस्य पश्चात् धावति। (२३५) ९.