मम प्रियायाः वियोगः न केवलं मम शरीरे एव दृश्यते, वने अग्निः इव, अपितु एते सर्वे स्वादिष्टाः व्यञ्जनानि, वेषाः च मम आरामं दातुं स्थाने अग्निस्य तीव्रताम्, फलतः मम दुःखानां च उन्नयनार्थं तैलवत् कार्यं कुर्वन्ति
प्रथमं तद्विरहः, तत्सम्बद्धनिःश्वासात् धूमवत् दृश्यमानः एवं असह्यः च ततः अयं धूमः आकाशे कृष्णमेघ इव परितः तमः जनयति।
आकाशे चन्द्रोऽपि ज्वाला इव दृश्यते। तस्याग्नेः स्फुलिङ्गा इव नक्षत्राणि मे दृश्यन्ते ।
मृत्योः समीपस्थस्य रोगी इव कस्मै वक्तव्यं विरहवह्निपरिणामम् । एतानि सर्वाणि (चन्द्रतारकवेषादि) मम कृते असहजं दुःखदं च भवन्ति, यदा तु एतानि सर्वाणि अत्यन्तं शान्तिदानि अम्लानि च सन्ति