पूर्णिमा ज्योतिः सर्वं जगत् शीतलं आरामदायिनी च मन्यते । मम तु (प्रियाविरहदुःखं पीडयन्) ज्वलितकाष्ठवत्।
एषा विरहदुःखं शरीरे असंख्यं अग्निस्फुलिङ्गं जनयति । विरहस्य निःश्वासाः कोबरस्य श्वसनस्य इव ।
एवं विरहग्निः प्रबलः यत् शिलाः अपि स्पृशन् खण्डाः भग्नाः भवन्ति । बहुप्रयत्नेन अपि मम वक्षःस्थलं खण्डितं भवति। (विरहदुःखं न सहितुं शक्नोमि इतः परम्)।
प्रियेश्वरस्य वियोगेन जीवनं जीवनं मृत्युं च भारपूर्णं कृतम् । मया कृतानां प्रेमप्रतिज्ञानां पालने मया त्रुटिः कृता स्यात् ये मम मानवजन्मं मलिनयन्ति । (जीवनं व्यर्थं गच्छति)। (५७३) ९.