कवित सवैय भाई गुरुदासः

पुटः - 630

ਜੈਸੇ ਬਾਨ ਧਨੁਖ ਸਹਿਤ ਹ੍ਵੈ ਨਿਜ ਬਸ ਛੂਟਤਿ ਨ ਆਵੈ ਫੁਨ ਜਤਨ ਸੈ ਹਾਥ ਜੀ ।

जैसे बान धनुख सहित ह्वै निज बस छूटति न आवै फुन जतन सै हाथ जी ।

यथा बाणः यावत् धनुषे तिष्ठति तावत् पूर्णवशं प्राप्नोति, किन्तु एकवारं मुक्तः यथापि प्रयत्नः करणीयः इति पुनः आगन्तुं न शक्नोति।

ਜੈਸੇ ਬਾਘ ਬੰਧਸਾਲਾ ਬਿਖੈ ਬਾਧ੍ਯੋ ਰਹੈ ਪੁਨ ਖੁਲੈ ਤੋ ਨ ਆਵੈ ਬਸ ਬਸਹਿ ਨ ਸਾਥ ਜੀ ।

जैसे बाघ बंधसाला बिखै बाध्यो रहै पुन खुलै तो न आवै बस बसहि न साथ जी ।

यथा सिंहः पञ्जरे तिष्ठति, मुक्ते तु नियन्त्रणे आनेतुं न शक्यते । एकदा नियन्त्रणात् बहिः गत्वा तस्य वशीकरणं कर्तुं न शक्यते ।

ਜੈਸੇ ਦੀਪ ਦਿਪਤ ਨ ਜਾਨੀਐ ਭਵਨ ਬਿਖੈ ਦਾਵਾਨਲ ਭਏ ਨ ਦੁਰਾਏ ਦੁਰੈ ਨਾਥ ਜੀ ।

जैसे दीप दिपत न जानीऐ भवन बिखै दावानल भए न दुराए दुरै नाथ जी ।

यथा प्रज्वलितदीपस्य तापः गृहे केनापि न अनुभूयते, किन्तु यदि सः वने अग्निः भवति (गृहे प्रसरति) तर्हि सः अनियंत्रितः भवति।

ਤੈਸੇ ਮੁਖ ਮਧ ਬਾਣੀ ਬਸਤ ਨ ਕੋਊ ਲਖੈ ਬੋਲੀਐ ਬਿਚਾਰ ਗੁਰਮਤਿ ਗੁਨ ਗਾਥ ਜੀ ।੬੩੦।

तैसे मुख मध बाणी बसत न कोऊ लखै बोलीऐ बिचार गुरमति गुन गाथ जी ।६३०।

तथा च जिह्वायां वचनं कोऽपि ज्ञातुं न शक्नोति । धनुर्मुक्तः बाण इव प्रोक्तं वचनं न प्रतिग्रहीतुं शक्यते । अतः सर्वदा चिन्तनं चिन्तनं च कर्तव्यं वक्तव्यं सर्वं च संभाषणं व अनुरूपं भवेत्

सूचिः (1 - 675)

कबित सवइये पुटः: 1 - 675