कवित सवैय भाई गुरुदासः

जैसे घाम तीखन तपति अति बिखम बैसंतरि बिहून सिधि करति न ग्रास कउ ।

यथा सूर्यः अतीव कठोरः उष्णः च स्यात् किन्तु अग्निं विना अन्नं पचितुं असमर्थः भवति।

जैसे निस ओस कै सजल होत मेर तिन बिनु जल पान न निवारत पिआस कउ ।

यथा ओसः रात्रौ पर्वतान् तृणान् च सिञ्चति परन्तु जलं न पिबति तथा सः ओसः कस्यचित् तृष्णां तृप्तुं न शक्नोति ।

जैसे ही ग्रीखम रुत प्रगटै प्रसेद अंग मिटत न फूके बिनु पवनु प्रगास कउ ।

यथा शरीरं ग्रीष्मकाले स्वेदं करोति यत् तस्मिन् फूत्कारेण शोषयितुं न शक्यते। व्यजनेन एव तत् शोषयति, आरामं च ददाति।

तैसे आवागौन न मिटत न आन देव सेव गुरमुख पावै निज पद के निवास कउ ।४७१।

तथा च देवसेवाया: पुन: पुन: जन्ममृत्यु: मोचयितुं न शक्नोति। सत्यगुरुस्य आज्ञाकारी शिष्यः भूत्वा उच्चतरं आध्यात्मिकं अवस्थां प्राप्तुं शक्यते। (४७१) ९.