कवित सवैय भाई गुरुदासः

जननी जतन करि जुगवै जठर राखै ता ते पिंड पूरन हुइ सुत जनमत है ।

यथा गर्भिणी गर्भधारणकाले सर्वं सम्भवं परिपालनं कृत्वा अवधिसमाप्तेः बालकं प्रसवति

बहुरिओ अखादि खादि संजम सहित रहै ताही ते पै पीअत अरोगपन पत है ।

ततः सा स्वस्य आहारव्यवहारं सावधानीपूर्वकं कठोररूपेण च अवलोकयति, नियन्त्रयति च यत् मातुः दुग्धस्य सेवनेन लघुबालकस्य स्वस्थतां प्राप्तुं साहाय्यं करोति

मलमूत्र धार को बिचार न बिचारै चित करै प्रतिपाल बालु तऊ तन गत है ।

माता बालस्य सर्वान् मलिनतां न चिन्तयति, स्वस्थशरीरं दातुं तं पालयति च ।

तैसे अरभकु रूप सिख है संसार मधि स्री गुर दइआल की दइआ कै सन गत है ।३५३।

तथा शिष्यः (सिखः), यथा अस्मिन् जगति बालकः यः मातुः इव गुरुणा नाम सिमरन इत्यनेन आशीर्वादितः भवति यत् अन्ततः तं मुक्तं करोति। (३५३) ९.