कवित सवैय भाई गुरुदासः

नैहर कुटंब तजि बिआहे ससुरार जाइ गुननु कै कुलाबधू बिरद कहावई ।

यथा कन्या विवाहं कृत्वा मातापितृगृहं त्यक्त्वा स्वस्य भर्तुः परिवारस्य च सद्गुणैः आदरणीयं नाम अर्जयति

पुरन पतिब्रति अउ गुर जन सेवा भाइ ग्रिह मै ग्रिहेसुरि सुजसु प्रगटावई ।

सर्वेषु सर्वेषु पूज्यस्य च गौरवपूर्णं उपाधिं अर्जयति, स्ववृद्धानां भक्त्या सेवां कृत्वा, स्वसहभागिनः प्रति निष्ठावान् निष्ठावान् च तिष्ठति;

अंत कालि जाइ प्रिअ संगि सहिगामनी हुइ लोक परलोक बिखै ऊच पद पावई ।

भर्तुः गौरवपूर्णसहचरत्वेन संसारात् प्रस्थाय अत्र परलोके च नाम अर्जयति;

गुरमुख मारग भै भाइ निरबाहु करै धंन गुरसिख आदि अंत ठहरावई ।११९।

तथा गुरुस्य सिक्खः आरम्भात् अन्ते यावत् स्तुति-प्रशंसा-योग्यः अस्ति यः गुरुस्य मार्गं पदाति, भगवतः आदरपूर्ण-भयेन जीवनं यापयति। (११९) ९.