कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 630

ਜੈਸੇ ਬਾਨ ਧਨੁਖ ਸਹਿਤ ਹ੍ਵੈ ਨਿਜ ਬਸ ਛੂਟਤਿ ਨ ਆਵੈ ਫੁਨ ਜਤਨ ਸੈ ਹਾਥ ਜੀ ।

जैसे बान धनुख सहित ह्वै निज बस छूटति न आवै फुन जतन सै हाथ जी ।

ज्याप्रमाणे बाण धनुष्यात राहतो तोपर्यंत (योद्ध्याच्या) पूर्ण नियंत्रणात असतो, परंतु एकदा सोडल्यानंतर तो कितीही प्रयत्न केला तरी परत येऊ शकत नाही.

ਜੈਸੇ ਬਾਘ ਬੰਧਸਾਲਾ ਬਿਖੈ ਬਾਧ੍ਯੋ ਰਹੈ ਪੁਨ ਖੁਲੈ ਤੋ ਨ ਆਵੈ ਬਸ ਬਸਹਿ ਨ ਸਾਥ ਜੀ ।

जैसे बाघ बंधसाला बिखै बाध्यो रहै पुन खुलै तो न आवै बस बसहि न साथ जी ।

जसा सिंह पिंजऱ्यात राहतो, पण सोडल्यावर नियंत्रणात आणता येत नाही. एकदा का नियंत्रण सुटले की त्यावर नियंत्रण मिळवता येत नाही.

ਜੈਸੇ ਦੀਪ ਦਿਪਤ ਨ ਜਾਨੀਐ ਭਵਨ ਬਿਖੈ ਦਾਵਾਨਲ ਭਏ ਨ ਦੁਰਾਏ ਦੁਰੈ ਨਾਥ ਜੀ ।

जैसे दीप दिपत न जानीऐ भवन बिखै दावानल भए न दुराए दुरै नाथ जी ।

जशी पेटलेल्या दिव्याची उष्णता घरातील कोणालाही जाणवत नाही, पण ती जंगलाची आग बनली (घरात पसरली) तर ती अनियंत्रित होते.

ਤੈਸੇ ਮੁਖ ਮਧ ਬਾਣੀ ਬਸਤ ਨ ਕੋਊ ਲਖੈ ਬੋਲੀਐ ਬਿਚਾਰ ਗੁਰਮਤਿ ਗੁਨ ਗਾਥ ਜੀ ।੬੩੦।

तैसे मुख मध बाणी बसत न कोऊ लखै बोलीऐ बिचार गुरमति गुन गाथ जी ।६३०।

त्याचप्रमाणे कोणाच्या जिभेवरचे शब्द कोणालाच कळू शकत नाहीत. धनुष्यातून सुटलेल्या बाणाप्रमाणे बोललेले शब्द परत घेता येत नाहीत. म्हणून एखाद्याने नेहमी विचार केला पाहिजे आणि आपण काय बोलणार आहे यावर विचार केला पाहिजे आणि सर्व संभाषण w नुसार असावे

सूची (1 - 675)

Kabit Savaiye पान: 1 - 675