तारुण्य, संपत्ती आणि अज्ञानाचा गर्व यामुळे मी माझ्या प्रिय परमेश्वराला भेटण्याच्या वेळी प्रसन्न केले नाही. परिणामी तो माझ्यासोबत क्रॉस झाला आणि मला सोडून दुसऱ्या ठिकाणी गेला. (मी माझ्या मानवी जीवनाचा आनंद लुटण्यात खूप व्यस्त होतो आणि त्याकडे लक्ष दिले नाही
माझ्या परमेश्वराच्या वियोगाची जाणीव झाल्यावर, मी आता पश्चात्ताप करत आहे आणि शोक करत आहे आणि माझे डोके मारत आहे, माझ्या लाखो जन्मांना त्याच्यापासून वियोगाचा शाप देत आहे.
माझ्या प्रभूला भेटण्याची संधी मला यापुढे मिळणार नाही. म्हणूनच मी रडत आहे, त्रास आणि अस्वस्थता अनुभवत आहे. वियोग, त्याची वेदना आणि त्याची काळजी मला छळत आहे.
हे माझ्या प्रभूच्या प्रिय मित्रा! माझ्यावर कृपा करा आणि माझ्या विभक्त झालेल्या पतीला घेऊन या. आणि अशा उपकारासाठी, माझ्याकडे जे काही आहे ते मी तुझ्यावर अनेक वेळा बलिदान देईन. (६६३)