माझ्या कपाळाला खऱ्या गुरूंच्या चरणांची पवित्र धूळ कधी लागेल आणि खऱ्या गुरूंचा दयाळू आणि दयाळू चेहरा मी माझ्या डोळ्यांनी कधी पाहणार?
माझ्या खऱ्या गुरूंचे मधुर अमृतरूप आणि अमृत देणारे वचन मी माझ्या कानांनी कधी ऐकणार? त्याच्यासमोर माझ्या जिभेने माझ्या दुःखाची विनम्र विनवणी मी कधी करू शकेन?
माझ्या खऱ्या गुरूंसमोर काठीसारखे पडून त्यांना हात जोडून नमस्कार केव्हा करता येईल? माझ्या खऱ्या गुरूंच्या परिभ्रमणात मी माझे पाय कधी लावू शकेन?
ज्ञान, चिंतन, मोक्ष देणारे आणि जीवनाचे पालनपोषण देणारे परमेश्वराचे रूप असलेले खरे गुरू मला माझ्या प्रेमळ उपासनेद्वारे त्यांचा स्पष्ट साक्षात्कार कधी होईल? (भाई गुरुदास द्वितीय हाय पासून वियोगाची वेदना व्यक्त करत आहेत