कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 200

ਪਸੂਆ ਮਾਨੁਖ ਦੇਹ ਅੰਤਰਿ ਅੰਤਰੁ ਇਹੈ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਕੋ ਬਿਬੇਕ ਅਬਿਬੇਕ ਹੈ ।

पसूआ मानुख देह अंतरि अंतरु इहै सबद सुरति को बिबेक अबिबेक है ।

मानव आणि प्राणी शरीरात फरक एवढाच आहे की माणसाला चैतन्य आणि गुरूंच्या पवित्र वचनाची जाणीव असते, परंतु प्राण्यांमध्ये असे ज्ञान किंवा क्षमता नसते.

ਪਸੁ ਹਰਿਹਾਉ ਕਹਿਓ ਸੁਨਿਓ ਅਨਸੁਨਿਓ ਕਰੈ ਮਾਨਸ ਜਨਮ ਉਪਦੇਸ ਰਿਦੈ ਟੇਕ ਹੈ ।

पसु हरिहाउ कहिओ सुनिओ अनसुनिओ करै मानस जनम उपदेस रिदै टेक है ।

एखाद्या प्राण्याला हिरवीगार शेतं किंवा कुरणापासून दूर राहण्यास सांगितले तर तो त्याकडे दुर्लक्ष करतो पण माणूस खऱ्या गुरूंची शिकवण हृदयात ठेवतो आणि त्याचे पालन करतो.

ਪਸੂਆ ਸਬਦ ਹੀਨ ਜਿਹਬਾ ਨ ਬੋਲਿ ਸਕੈ ਮਾਨਸ ਜਨਮ ਬੋਲੈ ਬਚਨ ਅਨੇਕ ਹੈ ।

पसूआ सबद हीन जिहबा न बोलि सकै मानस जनम बोलै बचन अनेक है ।

शब्द नसलेला प्राणी जिभेने बोलू शकत नाही पण माणूस अनेक शब्द बोलू शकतो.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸੁਨਿ ਸਮਝਿ ਬੋਲੈ ਬਿਬੇਕੀ ਨਾਤੁਰ ਅਚੇਤ ਪਸੁ ਪ੍ਰੇਤ ਹੂ ਮੈ ਏਕ ਹੈ ।੨੦੦।

सबद सुरति सुनि समझि बोलै बिबेकी नातुर अचेत पसु प्रेत हू मै एक है ।२००।

जर मनुष्याने गुरूंचे वचन ऐकले, समजून घेतले आणि बोलले तर तो ज्ञानी आणि बुद्धिमान असतो. नाहीतर तोही अज्ञानी आणि मूर्ख प्राणी आहे. (२००)

सूची (1 - 675)

Kabit Savaiye पान: 1 - 675