बेडूक आणि कमळाचे फूल, बांबू आणि चंदनाचे झाड, क्रेन आणि हंस, एक सामान्य दगड आणि तत्वज्ञानी-दगड, अमृत आणि विष एकत्र येऊ शकतात, तरीही एकमेकांची वैशिष्ट्ये अंगीकारू नका.
हरणाच्या नौदलात कस्तुरी असते, नागाच्या कुशीत मोती असतो, मधमाशी मधात राहते, निर्जंतुक स्त्रीला तिच्या पतीशी प्रेमाने भेटायला मिळते पण सर्व व्यर्थ.
ज्याप्रमाणे घुबडासाठी सूर्यप्रकाश, जंगली वनस्पतीसाठी पाऊस (जावरण-अल्होगी मौनोसम) आणि रुग्णासाठी कपडे आणि अन्न हे रोगासारखे आहेत.
त्याचप्रकारे उदास आणि दु:खी अंतःकरणे गुरूंच्या उपदेश आणि शिकवणीच्या बीजासाठी सुपीक असू शकत नाहीत. तो फक्त अंकुरत नाही. असा माणूस आपल्या देवापासून अलिप्त राहतो. (२९९)