एक दुर्मिळ शिष्य राहून आपल्या गुरूंची सेवा करील ज्याप्रमाणे थोर सर्वाने आपल्या अंध आईवडिलांची सेवा समर्पितपणे केली.
काही दुर्मिळ भक्त आपल्या गुरूंची इतक्या प्रेमाने आणि भक्तीने सेवा करतील की लच्छमनने आपला भाऊ रामची सेवा केली.
पाणी कोणत्याही रंगात मिसळते म्हणून समान रंगछटा प्राप्त करते; अशा प्रकारे चिंतन करणारा आणि ध्यानाचा सराव करणारा एक दुर्मिळ शीख गुरुच्या भक्तांच्या पवित्र मेळाव्यात विलीन होतो.
गुरूंना भेटल्यावर आणि त्यांच्याकडून दीक्षा घेण्याचे आशीर्वाद मिळाल्यावर, एक शीख निश्चितपणे पोहोचतो आणि त्याच्याशी एक होण्यासाठी देवाला जाणतो. अशाप्रकारे एक सच्चा गुरू दुर्मिळ शिखांवर आपला उपकार करतो आणि त्याला परम चेतनेच्या दैवी स्तरावर नेतो. (१०३