पाण्याकडे बघा, त्याचा स्वभाव त्यात लाकूड कधीच बुडवत नाही. ते लाकूड स्वतःचे आहे असे मानते ते लाकूड सिंचन करून वाढवते आणि त्यामुळे या नात्याची लाज राखते.
लाकूड अव्यक्तपणे आग ठेवते, परंतु लाकूड स्वतःमध्ये घेतल्यास ते लाकूड जळून राख होते.
गुलरिया आगलोचा (आगर) लाकूड काही काळ बुडल्यानंतर पाण्यात पुन्हा उठते. या बुडण्यामुळे लाकडाची किंमत वाढते. ते आगीत चांगले जाळण्यासाठी, ते पाण्यात उकळले जाते.
मग त्याचे सार पाण्यात चांगले मिसळले की गोड वास येतो. लाकडाचे सार काढण्यासाठी पाण्याला आगीचा चटका सहन करावा लागतो. परंतु त्याच्या शांत आणि सहनशील स्वभावामुळे, पाणी त्याचे अवगुण गुणांमध्ये बदलते आणि अशा प्रकारे आपली कर्तव्ये पार पाडते.