कबित सवैये भाई गुरदास जी

पान - 573


ਪੂਰਨਿ ਸਰਦ ਸਸਿ ਸਕਲ ਸੰਸਾਰ ਕਹੈ ਮੇਰੇ ਜਾਨੇ ਬਰ ਬੈਸੰਤਰ ਕੀ ਊਕ ਹੈ ।
पूरनि सरद ससि सकल संसार कहै मेरे जाने बर बैसंतर की ऊक है ।

पौर्णिमेचा प्रकाश संपूर्ण जगासाठी थंड आणि दिलासादायक मानला जातो. पण माझ्यासाठी (प्रेयसीच्या वियोगाच्या वेदना सहन करणे) ते जळत्या लाकडासारखे आहे.

ਅਗਨ ਅਗਨ ਤਨ ਮਧਯ ਚਿਨਗਾਰੀ ਛਾਡੈ ਬਿਰਹ ਉਸਾਸ ਮਾਨੋ ਫੰਨਗ ਕੀ ਫੂਕ ਹੈ ।
अगन अगन तन मधय चिनगारी छाडै बिरह उसास मानो फंनग की फूक है ।

वियोगाच्या या वेदनेने अंगात अगणित धगधगत्या ठिणग्या पडत आहेत. वियोगाचे उसासे हे कोब्राच्या फुसक्या आवाजासारखे आहेत,

ਪਰਸਤ ਪਾਵਕ ਪਖਾਨ ਫੂਟ ਟੂਟ ਜਾਤ ਛਾਤੀ ਅਤਿ ਬਰਜਨ ਹੋਇ ਦੋਇ ਟੂਕ ਹੈ ।
परसत पावक पखान फूट टूट जात छाती अति बरजन होइ दोइ टूक है ।

अशाप्रकारे वियोगाची आग इतकी तीव्र आहे की दगडांना स्पर्श केल्यावर त्याचे तुकडे होतात. खूप प्रयत्न करूनही माझ्या छातीचे तुकडे होत आहेत. (मी आता वेगळे होण्याचे दुःख सहन करू शकत नाही).

ਪੀਯ ਕੇ ਸਿਧਾਰੇ ਭਾਰੀ ਜੀਵਨ ਮਰਨ ਭਏ ਜਨਮ ਲਜਾਯੋ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇਮ ਚਿਤ ਚੂਕ ਹੈ ।੫੭੩।
पीय के सिधारे भारी जीवन मरन भए जनम लजायो प्रेम नेम चित चूक है ।५७३।

प्रिय परमेश्वराच्या वियोगाने जगणे जीवन आणि मृत्यू दोन्ही ओझे झाले आहे. मी केलेल्या प्रेमाच्या प्रतिज्ञा आणि वचनांचे पालन करण्यात मी चूक केली असावी जी माझ्या मानवी जन्माला अपमानित करते. (आयुष्य वाया जाणार आहे). (५७३)